ΤΑ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΙΣΑΥΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΙΣΑΥΡΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

1
											2
		3
4
								5
													6
		7			8					9		10
							11
12																	13
14
												15
			16
													17

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ 1. Έτσι λέγεται η Κυριακή αυτή που γιορτάζουμε την αναστήλωση των εικόνων. 3. Κατά τη διάρκεια της εικονομαχίας αυτοί στήριζαν τις αποφάσεις του αυτοκράτορα. 4. Αυτοί υπερασπίζονταν τη λατρεία των εικόνων. 5. Ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος επέβαλε στα μοναστηριακά και εκκλησιαστικά κτήματα ......... 7. Μετά τους Ίσαυρους το Βυζάντιο το κυβέρνησαν οι .................. αυτοκράτορες. 10. Η εικονομαχία κράτησε περίπου ένα ............ 11. Έτσι ονομάστηκε το βιβλίο με το οποίο οι Μακεδόνες αυτοκράτορες ρύθμισαν τα θέματα των εμπορικών συναλλαγών. 14. Έτσι λέγονταν ο ένας από τους δυο νόμους των Μακεδόνων αυτοκρατόρων που ρύθμιζε τα καθήκοντα των αρχόντων και τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας. 15. Η αυτοκράτειρα αυτή συγκάλεσε την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο και έθεσε τέλος στην εικονομαχία. 16. Έτσι λέγονταν ο νόμος του Λέοντα Γ΄του Ίσαυρου που προστάτευε την περιουσία των φτωχών γεωργών. 17. Πολιόρκησαν την Κων/πολη δυο φορές στα χρόνια των Ισαύρων.

ΚΑΘΕΤΑ 1. Η Ζ΄ ....................... Σύνοδος το 843 μ.Χ. έθεσε τέλος στην εικονομαχία. 2. Αυτοί δυσαρεστήθηκαν από τα μέτρα του Λέοντα Γ΄του Ίσαυρου. 3. Έτσι ονομάστηκε η διαμάχη σχετικά με τη λατρεία των εικόνων. 6. Σ' αυτούς ανέθεσε ο Λέων ο Γ΄ο Ίσαυρος την τήρηση των νόμων. 8. Η συλλογή όλων των νόμων από τον Λέοντα Γ΄τον Ίσαυρο ονομάστηκε ...................... 9. Αυτοί είχαν τον έλεγχο του εμπορίου στο Αιγαίο πριν τους νικήσουν οι Μακεδόνες αυτοκράτορες. 12. Ο Λέων ο Γ΄ο Ίσαυρος χώρισε την αυτοκρατορία σε μεγάλες περιφέρειες τα ........................... 13. Έτσι ονομάζονταν οι φρουροί των ανατολικών συνόρων.

ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΚΜΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

ΟΙ ΖΩΝΕΣ ΒΛΑΣΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ

Το γεφύρι της Πλάκας

Το γεφύρι της Πλάκας βομβαρδισμένο από τα γερμανικά αεροπλάνα.

Φωτογραφία του 1901, του γεφυριού της Πλάκας από τη συλλογή του Σουλτάνου Abdul Hamid II (Αρχείο Γεφυριών Ηπειρώτικων / Istanbul University Library / Robert Elsie). Πρόκειται για την παλαιότερη φωτογραφία του γεφυριού, που δημοσιεύεται για πρώτη φορά. Τα υπουργεία Πολιτισμού και Υποδομών αποφάσισαν την ανακατασκευή του.               

ΠΗΓΗ: Εφημ. Καθημερινή.

Έστεκε εκεί, αγέρωχη για να μας θυμίζει περασμένους χρόνους από το 1866! Ήταν η…«μηχανή» του χρόνου για το ταξίδι μας στο χθες, στην εποχή της Τουρκοκρατίας, όταν τα χωριά μας, στα ορεινά των Τζουμέρκων, στο νομό Άρτας, έδιναν το σκληρό καθημερινό αγώνα της επιβίωσης.

Το Γεφύρι της Πλάκας, που έμοιαζε με ζωγραφιά σπουδαίου ζωγράφου, μας έστελνε σήματα από το παρελθόν, από τα ξεχασμένα βάσανα και τους πόθους των προγόνων μας. Κάποτε ήταν το φυσικό σύνορο της ελεύθερης με την Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.

Εκεί γράφτηκε ένα τμήμα της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας. Εκεί συναντήθηκε ο Βελουχιώτης με τον Ζέρβα για να ενωθούν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ κόντρα στον Γερμανό κατακτητή.

Μια γέφυρα που έγινε με το υστέρημα των κατοίκων της εποχής, Μελισσουργιωτών, των κατοίκων της Πράμαντας, της Άγναντας και άλλων χωριών της περιοχής. Ποτίστηκε με αίμα, θυσίες και έχει ιστορίες ανθρώπινες σε κάθε πλάκα της.

Το γεφύρι της Πλάκας ήταν ένα πέτρινο τοξωτό γεφύρι στον Άραχθο ποταμό. Βρισκόταν στο Δήμο Βορείων Τζουμέρκων σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από τα Γιάννενα και ένωνε τους νομούς Ιωαννίνων και Άρτας. Χτισμένο το 1866, ήταν μονότοξο, με άνοιγμα κάμαρας 40 μέτρα, ύψος 20 μέτρα και με άνοιγμα στην κορυφή 3,2 μέτρα. Θεωρούνταν το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων.

 Στο σημείο όπου χτίστηκε το γεφύρι της Πλάκας υπήρχε μια παλαιά γέφυρα η οποία καταστράφηκε το 1860. Το 1863 ξαναχτίστηκε από την αρχή από το μάστορα Γιωργή από την Κόνιτσα με χορηγία του επιχειρηματία Γιάννη Λούλη. Η γέφυρα αυτή γκρεμίστηκε σχεδόν την ημέρα των εγκαινίων της. Το 1866 ξαναχτίστηκε από τον πρωτομάστορα  Κωνσταντίνο Μπέκα από τα Πράμαντα. Το κόστος του χτισίματος έφτασε τα 180.000 οθωμανικά γρόσια. Το ποσό καλύφθηκε και πάλι από το Λούλη και από συνδρομές κατοίκων από τις γύρω κοινότητες.

 Τη δεκαετία του 1880 ο ποταμός Άραχθος ήταν το σύνορο της Ελλάδας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη συγκεκριμένη περίοδο σταμάτησε να χρησιμοποιείται. Μετά το 1928 γίνανε διάφορες απόπειρες συντήρησης και παράλληλα δημιουργήθηκε νέος δρόμος που ένωνε τις κοινότητες. Κοντά στη γέφυρα υπογράφηκε το 1944 η συμφωνία Πλάκας-Μυρόφυλλου. Στη γέφυρα διασωζόταν κόγχη όπου οι τεχνίτες είχαν ζωγραφίσει τον προστάτη-άγιο της γέφυρας. Τα τελευταία χρόνια η γέφυρα λειτουργούσε ως αξιοθέατο της περιοχής.  Το κεντρικό του τόξο κατέρρευσε την 1η Φεβρουαρίου 2015 από ισχυρές βροχοπτώσεις.

Η Γέφυρα της Πλάκας είχε συνολικό μήκος 61μ. και ύψος 19.70μ. Η μεγάλη καμάρα λεπτή και αέρινη είχε άνοιγμα 39μ. Τη σχεδίασε και έχτισε ο μαστρο-Μπέκας στις αρχές του Ιουλίου του 1866. Εντατικά εργάστηκε το πολυπληθές συνεργείο και το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου έλαβαν τέλος οι εργασίες. Στο έργο του Λαμπρίδη "Περί των εν Ηπείρω Αγαθοεργημάτων" του 1880 αναφέρεται ως κύριος χρηματοδότης ο Ιωάννης Ζ. Λούλης "εκ του χωρ. Κοτόρτσι της περιοχής Κατσανοχωρίων" με 38.000 γρόσια (σελ. 71). Αργότερα, ο Μελισσουργιώτης εκπαιδευτικός Νικόλαος Παπακώστας στο βιβλίο του "Ηπειρωτικά - Α Τόμος - Αθαμανικα" (σελ. 431) αναγράφει ότι η όλη δαπάνη του έργου ανήλθε σε 187.000 γρόσια, τα οποία διέθεσαν η Κοινότης Μελισσουργών (96,000γρ.) η Κοινότητα Πραμάντων (32.000 γρ.) και οι άλλες Κοινότητες (Άγναντα κ,λ.π.) 48.900 γρ. και ο φιλάνθρωπος I. Λούλης (κύριος χρηματοδότης) έδωσε 2.000 γρόσια ακόμη για την περάτωση του έργου. Αναγράφει ακόμη ότι οι κάτοικοι των γειτονικών προς την γέφυρα χωριών, μεταξύ των οποίων και οι Ραφτανίτες διέθεσαν την προσωπικήν τους εργασία, η δε Κοινότητα Αγνάντων προσέφερε ακόμη και την απαραίτητη για την κατασκευή του έργου ξυλεία (δοκοί και σανίδες). Πηγή: www.lifo.gr

Η Γέφυρα της Πλάκας είχε συνολικό μήκος 61μ. και ύψος 19.70μ. Η μεγάλη καμάρα λεπτή και αέρινη είχε άνοιγμα 39μ. Τη σχεδίασε και έχτισε ο μαστρο-Μπέκας στις αρχές του Ιουλίου του 1866. Εντατικά εργάστηκε το πολυπληθές συνεργείο και το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου έλαβαν τέλος οι εργασίες. Στο έργο του Λαμπρίδη "Περί των εν Ηπείρω Αγαθοεργημάτων" του 1880 αναφέρεται ως κύριος χρηματοδότης ο Ιωάννης Ζ. Λούλης "εκ του χωρ. Κοτόρτσι της περιοχής Κατσανοχωρίων" με 38.000 γρόσια (σελ. 71). Αργότερα, ο Μελισσουργιώτης εκπαιδευτικός Νικόλαος Παπακώστας στο βιβλίο του "Ηπειρωτικά - Α Τόμος - Αθαμανικα" (σελ. 431) αναγράφει ότι η όλη δαπάνη του έργου ανήλθε σε 187.000 γρόσια, τα οποία διέθεσαν η Κοινότης Μελισσουργών (96,000γρ.) η Κοινότητα Πραμάντων (32.000 γρ.) και οι άλλες Κοινότητες (Άγναντα κ,λ.π.) 48.900 γρ. και ο φιλάνθρωπος I. Λούλης (κύριος χρηματοδότης) έδωσε 2.000 γρόσια ακόμη για την περάτωση του έργου. Αναγράφει ακόμη ότι οι κάτοικοι των γειτονικών προς την γέφυρα χωριών, μεταξύ των οποίων και οι Ραφτανίτες διέθεσαν την προσωπικήν τους εργασία, η δε Κοινότητα Αγνάντων προσέφερε ακόμη και την απαραίτητη για την κατασκευή του έργου ξυλεία (δοκοί και σανίδες). Πηγή: www.lifo.gr

ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ from xristoi

Η ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ & Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΝΤΑΙ